Geplaatst op 6 maart 2013

Deze vraag werd me de afgelopen tijd een aantal keer gesteld. Interessant. Ik las in een verslag van een onderzoek dat in Nederland 60% van de mensen binnen een relatie wel eens vreemdgaat of is gegaan. Als dat is wat we weten, zal het daadwerkelijke percentage vast hoger liggen. Ook de mensen die ik hierover sprak zeiden tegen me: “Ooh dat percentage ligt veel hoger”. Blijkbaar weten we allemaal dat er massaal wordt vreemdgegaan. Misschien is het interessant om te onderzoeken waarom monogamie voor veel mensen hoog in het vaandel staat, maar in de praktijk veel minder wordt toegepast. Laten we nog een stap verder teruggaan. Wat is de drijfveer achter monogamie? 

Een andere ervaring die me intrigeerde met betrekking tot dit onderwerp is de volgende. Een aantal maanden terug dronk ik een kop thee met een vriend van me. Ik vroeg hem: “Wat zijn de afspraken tussen jou en je vrouw? Hoe ga je met anderen vrouwen om?” Hij keek mij totaal verbaasd aan: “Afspraken? Hoe bedoel je?” Dat hoor ik wel vaker. Ondanks dat we geen afspraken maken, hebben we toch bepaalde verwachtingen van onze partner, namelijk dat hij of zij dezelfde normen en waarden heeft als wij. En als onze partner daar dan niet aan voldoet, dan zijn we verontwaardigd, in shock, boos of verongelijkt. En wijzelf hebben dan vooral heel erg gelijk. Mensen starten een relatie met elkaar en bespreken vervolgens niet hoe ze hierin staan, maar beëindigen vervolgens wel een relatie omdat de ander is vreemdgegaan.

Wanneer mensen geen afspraken maken binnen hun relatie gaan ze vaak uit van monogamie. Ze kiezen niet bewust en niet samen voor een bepaalde vorm van een relatie. Na een tijdje daten vinden we onze (droom)partner. We trouwen (soms voor de kerk), dragen trots onze ring en delen het bed voor de rest van ons leven enkel met deze persoon, omdat dat in de lijn der verwachting ligt. Tenminste het idee is dat we dat alleen doen met deze partner. Men heeft in het algemeen een sterke mening als het aankomt op monogamie en vreemdgaan. We veroordelen en verlaten mensen die vreemdgaan en adviseren onze vrienden hetzelfde te doen. Hoe haalt hij of zij het immers in zijn of haar hoofd om zo te kwetsen, beledigen en te vernederen?

Net als we een partner kunnen kiezen en kunnen kiezen of we willen trouwen of niet, kunnen we ook kiezen of we voor een monogame relatie, een open relatie, of welke andere vorm van relatie dan ook.

Voor dit blog houd ik het eenvoudig en ga ik uit van de volgende twee opties:
vanuit authenticiteit voor monogamie kiezen.
vanuit destructiviteit en een tekort voor monogamie kiezen.

Ik bespreek beide opties, te beginnen met de laatste.
Vanuit destructiviteit wordt de behoefte aan monogamie geboren wanneer iemand vanuit zijn onzekerheid opereert. Als de ander aandacht krijgt, ontvang ik die aandacht niet. Wanneer jij met iemand anders zoent, vind je mij minder leuk. Of mensen hebben een negatieve verwachting: dat ze de ander kwijtraken wanneer de ander flirt of intiem is met iemand. Ze zijn bang dat ze dat verlies niet aan kunnen. Bovenstaande komt voort uit een negatieve overtuiging over jezelf. Dat betekent dat wat de ander doet, iets over jou persoonlijk zegt in negatieve zin. Zodra je in aanraking komt met die negatieve overtuiging voel je pijn. Dat willen mensen niet, dus die pijn moet voorkomen worden.

Vanuit authenticiteit wordt de behoefte aan monogamie geboren wanneer je de ander niet wilt verliezen. Want wanneer je partner een keuze zou maken voor een ander zou dat betekenen dat je niet krijgt wat je hebben wilt. Dit voelt dat als een teleurstelling en verdriet. Het ware, authentieke liefdesverdriet. Bij deze authentieke uiting betrekt een persoon het niet op zichzelf. Hij of zij denkt bijvoorbeeld niet: mijn partner is weg omdat ik niet goed genoeg ben. Bij deze uiting richt de persoon zich op het verlies en is verdrietig omdat hij of zij niet krijgt wat hij hebben wil, of wel krijgt wat hij of zij niet hebben wil. Hij of zij denkt wat jammer dat ik hem of haar kwijt ben, we hadden het zo fijn samen. Wat mis ik hem of haar. Wanneer je vanuit deze plek kiest voor monogamie is het een authentieke keuze. Kiezen omdat je de ander niet wilt verliezen, vanuit dat je dan niet krijgt wat je hebben wilt en dus niet vanuit dat dat iets over jou persoonlijk zou zeggen.

Voor mij is het belangrijk om mijn keuzes te maken vanuit authenticiteit en niet vanuit een tekort of mijn ego. Wanneer ik afspraken maak met mijn levenspartner over hoe we omgaan met intimiteit, vriendschap, seksualiteit en de mensen om ons heen dan kijk ik vanuit liefde voor mezelf, de ander en onze relatie. Ik maak contact met mijn waarden en met wie ik ben en van daaruit kies ik voor een vorm. Vervolgens communiceer en bespreek ik dat met de ander. Voor mijn toekomst zie ik het zo: om de zoveel tijd bespreken we samen waar we nu staan, welke keuzes we maken en hoe we ons daarbij voelen.

Vanuit liefde kan je kiezen wat je echt graag wilt en dus een vrije keuze maken. Vanuit angst maak je een gedwongen keuze want je bent bang. Vanuit vrijheid kies je op een constructieve manier voor een open relatie, of monogame relatie of welke vorm van relatie dan ook.


6 Comments

  1. nik
    6 maart 2013

    Chapeau

    Reply
  2. pietje
    7 maart 2013

    Ik snap het niet helemaal, want je zegt dat als je voor monogamie kiest omdat je bang bent om de ander te verliezen, dat dat dan een authentieke keuze is. En later zeg je dat als je vanuit angst kiest, dat je dan geen authentieke keuze kunt maken. Ik kies voor monogamie omdat ik liever mijn aandacht richt op het verdiepen van de relatie die ik heb, dan om me te laten afleiden door losse contacten. Als mijn partner uit dat hij het moeilijk vindt om monogaam te zijn, dan voel ik pijn omdat ik bang ben om hem te verliezen én omdat ik bang ben dat hij mij niet meer interessant vindt – maar dat is denk ik niet de reden achter mijn keuze. Persoonlijk zie ik niet echt het nut om uberhaupt een relatie te hebben zonder monogaam te zijn.

    Reply
    • admin
      8 maart 2013

      Dag Pietje, Dank je wel voor je reactie. Ja dat klopt ik bedoelde dat je het heel erg niet wilt. Niet dat je er bang voor bent. Je wilt de ander niet verliezen omdat je dan niet krijgt wat je hebben wilt. Hartelijke groeten.

      Reply
  3. Jan
    7 maart 2013

    Ik denk dat het percentage van 60% wel goed is een hoop vrienden van mij claimen onder een biertje dat ze niet monogaam zijn maar dat valt later wel mee meer de wens van de gedachte

    Reply
  4. P
    3 december 2013

    Hoi….hmmm interessant onderwerp. Ik en mijn huidige partner zitten in een ‘leren kennen’ fase van een paar maanden. We zijn juist heel open over hoe we denken over het leven, wat onze eigen normen en waarden zijn en hoe dit wel, dan niet aansluit op ons ‘samen’. Ook dit onderwerp is besproken.

    We denken zelf dat het altijd kan gebeuren dat je iemand tegenkomt met wie je bijvoorbeeld heel veel seksuele spanning hebt. Wij geven elkaar de ruimte om hier wel, dan niet iets mee te doen, maar het bij dat moment te laten en verder geen contact houdt met die persoon.

    We zitten nu op het punt; gaan we volledig voor elkaar of niet. Ook het onderwerp, kinderen is nu aan bod gekomen. We willen beiden graag (als het zo mag zijn), maar nu is zijn stelling dat hij voor bovenstaande regel openstaat totdat ik zwanger word en de moeder wordt van zijn kind. Dan kan hij niet leven met het idee dat de moeder van zijn kind, mogelijk met een ander in bed terecht komt. Het is dan, ik dus niet, maar hij nog wel. Ik snap de gedachte, maar het is beiden wel of niet. Hoe los je zoiets nu op?

    Reply
  5. Martijn van Langen
    10 december 2013

    Ik heb gemerkt dat eerlijk zijn in een relatie, welke relatie dan ook, in vriendschap en in liefde, je complete vrijheid geeft.
    Het is angst voor de reactie van de ander dat je tegenhoud om je soms helemaal bloot te geven, ik merk zelf dat ik dan in een rol val, dat had je ook zo goed opgemerkt tijdens de workshop, ik wist zelf niet eens dat ik dat deed, nu ben ik me er wel bewust van dat ik soms in die valkuil val omdat ik me dan veilig voel om mn gevoel te verdoezelen voor de buitenwereld, terwijl ik mezelf best open vind.
    Vreemdgaan is een keuze voor lust, liefde is het antwoord op alles voor mij.
    Nu is het de vraag of ik genoeg van mezelf hou om me open te kunnen stellen voor de liefde van een ander, dat vind ik moeilijk omdat ik had gedacht dat ik echte liefde had gevonden in mn vorige relatie en die beeindigt is door mn ex partner, ik denk dat ik daar het niet goed genoeg voelen vandaan heb, misschien zit het wel iets dieper, ik ben heel blij dat ik naar je workshop goed voelen ben geweest.
    Ik heb zin in de cursus volgend jaar!!

    Dank je wel voor deze mooie tekst, afspraken maken met elkaar is inderdaad heel belangrijk, je kan niet in iemand zn hoofd kijken, communiceren is de sleutel tot een goede relatie.
    Ik leer elke dag weer iets 😉
    XX

    Reply

Leave a Reply to nik

Cancel Reply